Πόσο θλίβομαι κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη,”Εγώ έτσι θα σε λέω ακόμη.. έστω και αν εσείς πασκίζετε να εξισώνεστε με τον κατοχικό ηγέτη της μισής μου πατρίδας”.

Σαράντα έξι περίπου χρόνια αργότερα του Κυπριακού δράματος που ακόμη συνεχίζετε και 16 από την δημιουργίας μιας νοσηρής κατάστασης ή ενός δεύτερου δράματος που την ονομάσατε τα οδοφράγματα της ντροπής και του αίσχους..

Πόσο θλίβομαι κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη,που είμαι πρόσφυγας και κανείς δεν με ακούει..

Πόσο θλίβομαι κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη,που είμαι πρόσφυγας και με τρομάζει που δεν υπάρχει η πολίτικη ηθική υποστήριξη στους πρόσφυγες από την πολιτική ηγεσία του τόπου και η θετική κριτική αντί να είναι συνεχής σε μία σχέση Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες,ήταν και είναι ένα ανησυχητικό σημάδι.

Πόσο θλίβομαι και με τρομάζει Κ. πρόεδρε,όταν καταπατείτε τα δικαιώματα μου και τοποθετείτε εσείς και η πολιτική ηγεσία του τόπου τα δικαιώματα των Τ. Κυπριων και έποικων παράνομων καταχραστών πάνω από τα δικά μου..

Πόσο θλίβομαι και με τρομάζει η σκέψη,που εσείς και οι πολιτικοί του τόπου μου,όταν μου δίνετε την εντύπωση πως θα χαρίσετε την μισή μου πατρίδα την δικιά μου γη… στους Τούρκους έποικους και Τουρκοκύπριους και που με κάνει να προβληματίζομαι πόσο αδαείς είστε άραγε;; για να μην μπορείτε να καταλάβετε πως μετά από έμενα, σειρά έχετε εσείς…είναι να αναρωτιέται κανείς τι σας έχουν κάνει και ξεχάσατε άραγε να σκέφτεστε σωστά..

Πόσο θλίβομαι κ. Πρόεδρε που με την δική σας συμπεριφορά και ανεκτικότητα αφήνετε τους πρόσφυγες στο έλεος των Τούρκων και Τ.Κπριων, να εκμεταλλεύονται τον διακαή πόθο της επιστροφής στις πατρογονικές εστίες τους πουλώντας τους ψεύτικες υποσχέσεις.. αλλά και εκμεταλλεύεστε όλοι αυτήν την προσπάθεια τους να δαμάσουν τον μακραίωνο και διακαή πόθο των Ελληνοκύπριων….

Πόσο θλίβομαι κ. Πρόεδρε,με την σκέψη και μόνο πόσο ακριβό είναι το τίμημα το να δω από κοντά τις περιουσίες μου που πραγματικά δεν μου ανήκουν πια και το γνωρίζετε πολύ καλά και με δουλεύετε και εσείς.

Πόσο θλίβομαι κ. Πρόεδρε,Όταν ακούω για χιλιάδες εθισμένους στο τζόγο που χαλάσανε τα σπίτια τους,στην πορνεία,στο λαθραίο εμπόριο,στα ναρκωτικά και τόσα άλλα κακά…

Κ. Πρόεδρε όταν είναι κανείς εθισμένος είναι πολύ εύκολο να παραβλέπει οποιοδήποτε ελάττωμα και να φαντάζεται αυτό που θέλει να γίνει στο μέλλον μα και συνάμα γίνετε έρμαιο του πάθους του. Ακόμη και εμείς οι πρόσφυγες, λανθασμένα δεν χορταίνουμε να βλέπουμε τον τόπο μας, το σπίτι μας, έστω και αν μας ταπεινώνουν και μας διώχνουν με τα χειρότερα λόγια, πολλές φορές οι Τουρκοκυπριοι και οι έποικοι.Μα εσείς είστε ο Πρόεδρος του κράτους και έχετε χρέος να μας προστατεύσετε από όλες αυτές τις παθολογικές καταστάσεις… Μην πέσετε σε αυτή την παγίδα που πέσαμε εμείς…μην δεχθείτε από κανένα πιέσεις…

Είναι η ευκαιρία σας κ. Πρόεδρε να παρθούν επειγόντως τα κατάλληλα μέτρα για τα οδοφράγματα, που θα ανακόψουν αυτόν τον φθοροποιό και ζημιογόνο κατήφορο, του λαού σας αρκετά τα ανεχτήκατε.

Κ.Προεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη τα στοιχεία του εγκλήματος της Τουρκίας και των Τ.Κ του 1974, Ξύνουν ακόμη τις πληγές μας και αναμένουμε ένα συγνώμη,και όλα αυτά χωρίς πρόθεση και μίσος ή και εκδίκηση ακόμα.Με την ελπίδα φυσικά και η δικαιοσύνη στην λύση του προβλήματος μας, να επανέλθει επιτέλους κατά την εκδίκαση της στη βασική της αρχής ίσα δικαιώματα για όλους…..

Στην Κυπριακή καπιταλιστική κοινωνία με τις ενέργειες κ. πρόεδρε εσάς και τους προκάτοχους σας, έχετε εδραίωση μια ακόμα πιο κοινωνική διάκριση, των Ελληνοκυπριων προσφύγων, προλετάριοι ή αλλιώς οι δούλοι όλων.. μα να θυμάστε ότι θα υπάρχει όσο υπάρχουν πρόσφυγες αυτή η συνειδητή άρνηση της ηθικής του δούλου…..

Κ. Πρόεδρε όταν ήμουν μαθητής γαλουχήθηκα με την Εθνική Αλληλεγγύη με βασικό σύνθημα: Βοήθεια και αλληλεγγύη ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους πρόσφυγες και μη,με απώτερο σκοπό να κρατηθεί όρθιος ο λαός και να μην υποκύψει στα όποια κελεύσματα των κατακτητών. Οι “προδότες” ήταν ακόμα λίγοι…οι πόθοι ήταν κοινοί,η αγανάκτηση μας πλημμύριζε ομοιόμορφα και γεμίζαμε της πλατείες και τους δρόμους, η φτώχεια και η δυστυχία και η δίψα για λευτεριά ένωνε κάθε μέρα όλο και πιο πολλούς σε κοινό αγώνα και σκοπό…ύστερα ζητούσαμε δίκαια λύση….μα δεν ήρθε ποτέ…

Το τι κατορθώσατε για τα θύματα της εισβολής και κατοχής τίποτα….Δεν πεινάσαμε όμως και ούτε υποκύψαμε σε κανένα….

Κ. Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη, τώρα κινδυνεύουμε από κάτι χειρότερο την υποταγή μας λόγω των πιο πάνω νοσηρών καταστάσεων που σας έχω περιγράψει στους Τούρκους κατακτητές μέσω των οδοφραγμάτων, είμαι πεπεισμένος,πως γνωρίζετε οργανωμένα μεθόδευαν και μεθοδεύουν οι κατακτητές μας προκειμένου να μας υποτάξουν.

Σε καλώ αν πρέπει να κλείσουν τα οδοφράγματα να τα κλείσετε,που ίσως λανθασμένα άνοιξαν ή αν η απόφαση είναι δύσκολη, αφήστε τον λαό σας να αποφασίσει,γιατί θα γραφτεί στις σελίδες της ιστορία μας σαν μια Παγκύπρια,”πανεθνική” προσπάθεια για έναν ακόμα άθλο για όλου μας αλλά κυρίως για σας..

Κύριε Πρόεδρε ολοκληρώνοντας Ο χρόνος της ιστορίας και ο χρόνος της μνήμης λέει, πως εμείς οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες είχαμε κάθε δικαίωμα στη ζωή. Θα έλεγα και λίγο παραπάνω γιατί ήμασταν παιδιά 13 και 14 ετών.Και ένα σύνολο από αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα….

Το δικαίωμα που το έχουν όλοι της ζωής το κερδίσαμε και είμαστε ανάμεσα σας,χάσαμε όμως όλα τα αυτονόητα. Παρ ότι όμως ενήλικες πλέον αγωνιζομαστε για τα αυτονοητα μας,εσεις ομως μας δίνετε την εντύπωση, ότι έχετε συμμαχήσει και συμπαραταχθεί όλοι οι πολιτικοί του τόπου

και απειλείται την αλήθεια, και μόνο την αλήθεια που δεν είναι άλλο από τα αυτονόητα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων προσφύγων.